ไม่มีคนรักคนที่ไม่งาม
รูปกายเราทราม ไม่สวยเหมือนใคร
ถูกคนสวยเยาะเราให้เจ็บใจ
ผิดแปลกคนไปอย่างไรหรือเรา
ถูกชิงชังไม่สวยดั่งใครเขา
ซ้ำตัวเราถูกคนหยามเหยียด
ยิ่งคิดยิ่งให้ เกลียด เกลียด
เกลียด.. เกลียด เกลียด
เกลียด.. เกลียด เกลียด
เกลียด เกลียด เกลียด
ฉันแสนเกลียดคนเยาะเย้ยตัวเรา
ความเหลื่อมล้ำ ทำเราให้เศร้าหมอง
ไม่อยากแลมองรูปกายแม้เงา
แต่คนสวยมีคนรักใคร่เขา
รูปทรามตัวเราสิ้นคนสนใจ
อยากจะสวยอย่างคนอื่นทั่วไป
แล้วใครๆ อาจไม่หยามเหยียด
ยิ่งคิดยิ่งให้ เกลียด เกลียด
เกลียด.. เกลียด เกลียด
เกลียด.. เกลียด เกลียด
เกลียด เกลียด เกลียด
ฉันแสนเกลียดชังคนสวยทุกคน
ยิ่งคิดยิ่งให้ เกลียด เกลียด
เกลียด.. เกลียด เกลียด
เกลียด.. เกลียด เกลียด
เกลียด เกลียด เกลียด
ฉันแสนเกลียดคนเยาะเย้ยตัวเรา
ความเหลื่อมล้ำ ทำเราให้เศร้าหมอง
ไม่อยากแลมองรูปกายแม้เงา
แต่คนสวยมีคนรักใคร่เขา
รูปทรามตัวเราสิ้นคนสนใจ
อยากจะสวยอย่างคนอื่นทั่วไป
แล้วใครๆ อาจไม่หยามเหยียด
ยิ่งคิดยิ่งให้ เกลียด เกลียด
เกลียด.. เกลียด เกลียด
เกลียด.. เกลียด เกลียด
เกลียด เกลียด เกลียด
ฉันแสนเกลียดชังคนสวยทุกคน